Апошняя брашура, аб'ёмам усяго ў восем старонак, якую Цыялкоўскаму цудам атрымалася выдаць напярэдадні рэвалюцыі, звалася "Гора і геній". Гэта была мара аб тым часе, калі людзі будуць шанаваць і берагчы сваіх навукоўцаў, філосафаў, дапамагаць і давяраць ім, і тады будуць пераадоленыя ўсё бедствы, якія выпрабоўвае чалавецтва.
У 1918 г. улетку Кастусь Эдуардавіч быў абраны чальцом-спаборнікам Сацыялістычнай Акадэміі. Гэтая Акадэмія на першых сітавінах паставілася спагадліва да Цыялкоўскага і аказвала некаторую дапамогу. Навукоўца запрашалі жыць у Маскве, але ён адмовіўся, застаўся дома і працягваў узмоцнена працаваць. Але з 1919 гады па нейкіх чыннікам высыланне ўтрымання спынілася. Сярод лістоў Кастуся Эдуардавіча ёсць два, адрасаваных у Акадэмію, але, мабыць, не пасланых, Ён дзякуе Акадэмію і піша, што "яна матэрыяльна дапамагла напісаць палову задуманага мною складання, над якім я працаваў з найвялікшым натхненнем і паляваннем, дзякуючы збольшага і спагадзе Акадэміі, шкада толькі Акадэмія пакінула мяне нечакана і бездапаможна на сярэдзіне дарогі, не даўшы магчымасці завяршыць пачатую працу, бо зараз прыйдзецца больш думаць аб сродках пражытка".
Нягледзячы на вельмі цяжкае матэрыяльнае становішча ў сям'і, у лістападзе 1921 г з-за пагаршэнні стану здароўя, Цыялкоўскі быў змушаны пакінуць педагагічную працу, якой аддаў амаль 42 гады жыцця. Апошнія два года ён выкладаў фізіку, матэматыку, астраномію і хімію ў адзінай працоўнай школе 2-й прыступкі.
5 чэрвеня 1919 году навуковец быў абраны ганаровым чальцом Рускага таварыства Аматараў сусветазнаўства. Узнак падзякі Кастусь Эдуардавіч кожная свая новая праца стаў пасылаць Рускаму грамадству аматараў сусветазнаўства.
8. "Па-за Зямлёй". Вялікую дапамогу навукоўцу аказала і Калужскае грамадства вывучэння прыроды і мясцовага боку. Яшчэ да рэвалюцыі яно садзейнічала выданню яго прац. У 1919 году ў працах Грамадствы была змешчаная праца "Кінэтычная тэорыя святла". У 1920 году ў выданні Грамадствы выйшла тыражом у 300 асобнікаў навукова-фантастычная аповесць Цыялкоўскага "Па-за Зямлёй". У 1918 году яна была надрукаваная ў часопісе "Прырода і людзі".
Кнізе "Па-за Зямлёй" Цыялкоўскі надаваў велізарнае значэнне. Фантастычная па форме, аповесць утрымоўвала мноства сур'ёзных разважанняў. Апісанні скафандраў, якія дазваляюць выходзіць у палёце за межы ракеты, суседнічалі з праектамі аб выкарыстанні энергіі Сонца, аб канцэнтрацыі сонечнай цеплыні для правядзення рамонтных і будаўнічых ра-бот у космасе. Распавядалася аб тым, як рэгуляваць тэмпературу ў касмічным караблі, аб магчымай здабычы карысных выкапняў на іншых планетах, і многім сябрам. Тут навуковец упершыню загаварыў аб міжнароднай касмічнай павозцы, аб магчымасці сумеснага касмічнага палёту навукоўцаў розных краін. І мэты ў такога палёту павінны быць самымі мірнымі і добрымі, лічыў Цыялкоўскі.
Увесь тыраж быў надрукаваны на газетнай паперы, у папяровай вокладцы, але адзін асобнік кнігі быў у блакітнай каленкоравай вокладцы, абсыпаным зоркамі, яго чальцы Грамадствы на чале з Асонавым урачыста паднеслі Цыялкоўскаму ў знак павагі. Кастусь Эдуардавіч быў расчулены да слёз.
Мінулі гады, і аповесць "Па-за Зямлёй" стала настольнай кнігай нашых касманаўтаў, настолькі ярка, вобразна, рэалістычна перадаў у ёй аўтар шматлікія фактары касмічнага палёту. Можна толькі дзівіцца празорлівасці вялікага навукоўца і таленавітага пісьменніка. На сваёй першай пасляпалётнай прэс-канферэнцыі Юры Аляксеевіч Гагарын сказаў: "У кнізе К.Э. Цыялкоўскага вельмі добрае апісаныя фактары касмічнага палёту, і тыя фактары, з якімі я сустрэўся, амаль не адрозніваліся ад яго апісання".
9 лістапада 1921 гады Цыялкоўскаму была прызначаная пажыццёвая пенсія ў памеры 500 тыс. руб. у месяц. Здавалася, атрымаўшы пенсію, атрымаўшы права на заслужаны адпачынак, навуковец мог бы ў пакінутыя гады (а яму было далёка за шэсцьдзесят), спакойна жыць у асяроддзі родных і блізкіх. Але не такім быў гэты вялікі працаўнік. Ідэі нараджаліся адна за іншы. Сам навуковец распавядаў: "Атрымаў акадэмічную пайку... затым пенсію, якую я атрымліваю дагэтуль, але я не пакінуў сваіх прац, наадварот, ніколі так старанна і шмат не працаваў".
Кастусь Эдуардавіч быў апантаным летуценнікам, яго хвалявала мноства праблем. Ён разважаў аб нескарыстанай чалавецтвам каласальнай энергіі Сонца, аб стварэнні грандыёзных суцэльнаметалічных дырыжабляў і добра кіраваных аэрапланаў, аб міжпланетных штучных выспах, населеных людзьмі, аб новай міжнароднай мове і іншых пытаннях. "Я увесь час шукаў, шукаў самастойна, пераходзіў ад адных цяжкіх і сур'ёзных пытанняў да іншых, яшчэ больш цяжкім і важным. Стрымліваліся мае думкі і фантазіі толькі навукай",- пісаў навуковы.
Шырокі быў круг яго інтэрасаў, але ўсе працы Цыялкоўскага былі накіраваныя да адзінай мэты - засваенню прыроды для выгоды чалавека. "...Я цікавіўся больш усяго тым, што бы магло спыніць пакуты чалавецтва, даць яму магутнасць, багацце, веданне, здароўе".
9. Міжнароднае прызнанне. Паступова ідэя касмічнага палёту станавілася міжнароднай. Над ёй працавалі навукоўцы Нямеччыны, Амерыкі, Францыі. У 1923 году ў Мюнхене выйшла праца прафесара Германа Оберта "Ракета да планет", у якой даказвалася, што з дапамогай сучаснай тэхнікі ўяўляецца магчымым дасягнуць касмічных хуткасцяў і пераадолець сілу зямнога прыцягнення. Аб Цыялкоўскім у працы нават не згадвалася. Гэтая падзея ўсхвалявала грамадскасць, а Кастусь Эдуардавіч прыняў тэрміновыя меры да абароны свайго прыярытэту. У 1924 году ў Калузе ўбачыла святло брашура навукоўца "Ракета ў касмічную прастору", прадмова да яе было напісана на нямецкай мове А. Л. Чыжэўскаму. Яна выйшла тыражом у тысячу асобнікаў, дзясятак кніг быў адпраўлены асабіста Оберту, толькі тады навукоўцы за мяжой пазналі, што ў Расеі ўжо шмат гадоў назад былі выкананыя сур'ёзныя тэарэтычныя даследаванні ў вобласці ракет. У 1929 году сам Оберт даслаў Цыялкоўскаму ліст, у якім прызнаў прыярытэт рускага навукоўца і значнасць яго прац: "Шаноўны калега! Вялікае дзякуй за дасланы мне матэрыял. Я, зразумела, самы апошні, хто стаў бы аспрэчваць Ваша першынство і Вашы заслугі па справе ракет, і я толькі шкадую, што не раней 1925 году пачуў аб Вас. Я быў бы, мусіць, у маіх уласных працах сёння значна далей і абыйшоўся бы без тых шматлікіх марных прац, ведаючы Вашы выдатныя працы". Шмат гадоў праз 82-летні прафесар Оберт прыехаў у Калугу, каб пакланіцца Цыялкоўскаму.
10. Набліжаючы будучыню.У 1926 году Цыялкоўскі зноў выдаў "Даследаванне сусветных прастор рэактыўнымі прыборамі". Але пад старым назовам выйшла цалкам новая праца. Назоў захавалася таму, што навуковец спачатку збіраўся падрыхтаваць яе перавыданне, аднак падчас прац ён даў поўную карціну палёту ў космас, прадугледзеў спосабы выратавання чалавека ад узмоцненага цяжару і пры поўнай адсутнасці яе, даў падрабязны план засваення касмічнай прасторы, 1932 год стаў асабліва радасным для навукоўца. Яму выканалася 75 гадоў, і гэты юбілей быў шырока адзначаны па ўсёй краіне. Урачыстае паседжанне адбылося ў Калузе 17 верасня, роўна праз месяц было вызначана правесці паседжанне ў Маскве, у Калоннай зале Хаты Звязаў. Навуковец адмаўляўся наадрэз ад ушаноўвання, яго ўгаворвалі ўсё: і сваякі, і сябры. Нарэшце, згода на паездку было дадзена. У Маскве навукоўцу быў прадстаўлены выдатны нумар у гасцініцы "Метраполь". Па просьбе Кастуся Эдуардавіча яму арганізавалі аўтамабільную паездку па Маскве.
У лютым 1934 гады да навукоўца прыехалі начальнік Рэактыўнага НДІ І.Т. Клейменаў і канструктар першай савецкай дасведчанай ракеты з вадкасным рэактыўным рухавіком М. К. Ціханраваў. Ракета яго канструкцыі адарвалася ад зямлі 17 жніўня 1933 гады, і яе стваральнікі прыехалі да Цыялкоўскага дакласці аб першых выпрабаваннях і параіцца аб кірунку наступнай працы. Супрацоўнікі інстытута прывезлі Цыялкоўскаму дарагой падарунак - некалькі фатаграфій запуску ракет. Убачыўшы іх, Кастусь Эдуардавіч расчуліўся да слёз. Але ён выдатна разумеў, што такія дасведчаныя працы - толькі першы крок на шляхі пераходу ад тэорыі да практыкі. "Я разумею бездань, падзяляльную ідэю ад яе ажыццяўлення, бо на працягу майго жыцця я працаваў таксама і рукамі", - пісаў ён.
І навуковец працягвае шукаць, вылічаць, разлічваць, каб наблізіць будучыню. Паступова адбываецца афармленне ідэі, якую ён апіша ў незавершанай працы "Асновы пабудовы газавых машын, матораў і лятальных прыбораў". Аб гэтым ён пісаў Я.І. Перэльману: "…15 снежня 1934 гады, пасля шасці гадзін вечара, я натыкнуўся на новую думку адносна дасягненні касмічных хуткасцяў. Наступствам гэтага адкрыцця з'явілася ўпэўненасць, што такія хуткасці значна лягчэй атрымаць, чым я меркаваў. Магчыма, што іх дасягнуць праз некалькі дзясяткаў гадоў, і, можа быць, сучаснае пакаленне будзе сведкай міжпланетных вандраванняў. Такім чынам, ідэя 15 снежня наблізіла рэалізацыю касмічнай ракеты, замяніўшы ў маім уяўленні сотні гадоў (як я пісаў у 1903 году) толькі дзясяткамі іх". Гаворка ішла аб выкарыстанні ракетных эскадраў ( груп ракетных лятальных апаратаў ) для касмічнага палёту.
У 1932-1934 гады навуковец сур'ёзна задумляўся над тым, хто працягне распрацоўку яго ідэй, хто ажыццявіць іх на практыцы. Таму шмат увагі ён надаваў якое падрастае пакаленню, ускладаючы на яго адмысловыя надзеі. Навуковец кахаў распавядаць аб далёкіх мірах і аб тым, што калі-небудзь чалавек будзе лётаць на іншыя планеты. Ужо тады, у пачатку 30-х гадоў, унукі яго ведалі, што такое ракета, ведалі і пра эфірныя гарады, і пра цягнікі без колаў, і пра дырыжабль. Казаў ён і аб транспарце на паветранай падушцы, які апісваецца ў яго працы "Супраціў паветра і хуткі цягнік", напісанай у 1927 году.
11. Апошні год.У 1935 году наступіла рэзкае пагаршэнне здароўя Цыялкоўскага.Ён ніколі не быў дужым і цалкам здаровым чалавекам, але звяртацца да лекараў і наогул лячыцца ён не кахаў. "Пры натуральным ходзе хваробы выпрацоўваецца імунітэт, - звычайна казаў ён, - шкодныя бацылы перамагаюцца, і парушаная раўнавага аднаўляецца, уводзіны ў арганізм лекаў штучна перарывае плынь хваробы, і неабходнага імунітэту не выпрацоўваецца". Апошні год ён стаў адчуваць у верхняй частцы грудзей боль, якая ўзмацнілася пасля смерці ўнука. Агляд паказаў невылечную стадыю рака страўніка. Аб дыягназе хвораму не сказалі, але, верагодна, Кастусь Эдуардавіч здагадаўся сам. Але і ў гэты час навуковец працягваў працаваць, за няпоўных восем месяцаў 1935 гады ім напісаныя і скончаныя больш дваццаці прац, з якіх пятнаццаць былі апублікаваныя пры яго жыцці. Штодня здароўе Цыялкоўскага станавілася ўсё горш, ён усё больш слабеў. Радзей спрабаваў ездзіць на ровары, а часам, вяртаючыся, не ў сілах быў увесці ровар на дзве прыступкі ганка. У канцы ліпеня і гэтыя шпацыры ён пакінуў, і з сярэдзіны жніўня займаўся толькі ўпарадкаваннем сваіх навуковых прац.