З пункту гледжання жанрава-тэматычнай класіфікацыі, пласт рэлігійнай лексікі магчыма размежаваць на некаторыя групы. Так, сабраны намі матэрыял уключае наступныя падзелы паводле тэматыкі:
1. Назвы чыноў нябеснай іерархіі (Алах, апостал, архангел, Багародзіца, багіня, Бог, дэман, д’ябал, месія). Варта таксама зазначыць, што акрамя агульнапрынятых літаратурных назваў да гэтай тэматычнай групы можна аднесці словы з народнай гаворкі (Божухна - ужываецца як форма звароту да Бога).
2. Назвы прадстаўнікоў царкоўнага (касцёльнага) кіраўніцтва, рознага роду святароў, прыслужнікаў. Дзеля размежавання адценняў лексічных значэнняў наступных лексем варта падаваць іх адразу са значэннямі, указанымі ў слоўніку:
Айцец - служыцель культу (святы айцец) - пачцівы зварот да служыцеля культ;
Бацюшка - поп, святар;
Дзяк - у праваслаўнай царкве: ніжэйшы служыцель, які не мае ступені свяшчэнства; псаломшчык.
Духоўнік - свяшчэннік, які прымае споведзь ад каго-небудзь;
Дыякан - у праваслаўнай царкве: ніжэйшае духоўнае званне, памочнік свяшчэнніка ў часы царкоўнай службы;
Епіскап - свяшчэнны сан у хрысціянскай царкве, таксама асоба, якая мае гэты сан;
Жрэц - 1. У старажытных рэлігіях: свяшчэннік, які вёў богаслужэнне і выконваў абрад ахвярапрынашэння;
2. - Той, хто прысвяціў сябе служэнню чаму-небудзь;
Ігумен - настаяцель праваслаўнага манастыра;
Іерэй - тое, што і свяшчэннік;
Абат - 1. Настаяцель мужчынскага каталіцкага манастыра,
2. У Францыі: каталіцкі свяшчэннік.
Акрамя названай вышэй групы слоў, лічым мэтазгодным уключыць у зазначаную групу яшчэ і наступныя лексемы:
Матушка - жонка свяшчэнніка (пападдзя);
Багаслоў - 1. Спецыяліст у галіне багаслоўя;
2. Навучэнец старэйшых класаў духоўнай семінарыі.
Таксама зафіксавана лексема, якая называе сукупнасць прадстаўнікоў царкоўнага кіраўніцтва: духавенства - служыцелі рэлігійнага культу.
У дадзенай групе звяртае на сябе ўвагу наўнасць сінанімічных лексем: матушка - пападдзя; бацюшка - поп, святар; іерэй - свяшчэннік; дзяк - псаломшчык. Важным з’яўляецца такі факт, што адно са слоў у сінанімічным радзе - запазычанае, а другое - уласнамоўнае. Паходжанне слова напрамую звязана з частотнасцю яго ўжывання ў жывой мове: відавочна, што лексема ўласнамоўнага паходжання ўжываецца часцей.
3. На базе сабранага лексічнага матэрыялу вылучаюцца таксама назвы манахаў, членаў манаскіх ордэнаў:
Манах - член царкоўнай абшчыны, які жыве ў манастыры, даўшы абяцанне весці аскетычны вобраз жыця;
Іераманах - манах у сане свяшчэнніка;
Езуіт - 1. Манах - член каталіцкага ордэна,
2. Хітры, крывадушны, каварны чалавек.
Як і ў папярэдняй групе, зафіксавана слова, якое абазначае зборнае паняцце, называе групу цалкам: манаства - 1. Манаскае жыццё,
2. Манахі.
4. Адносна невялікай колькасцю лексем прадстаўлена група, што ўключае назвы асоб у залежнасці ад прыналежнасці да розных плыней веравызнання, сект:
Евангеліст - 1. Укладальнік евангелля;
2. Член секты евангельскіх хрысціян;
Духабор - член адной з рэлігійных сект, якія адмаўляюць абрады праваслаўнай царквы;
Баптыст - паслядоўнік хрысціянскай секты, які прапаведуе хрышчэнне ў сталым узросце і адмаўляе некаторыя абрады і дагматы царквы;
Акрамя тых лексем, што непасрэдна называюць прадстаўнікоў рэлігійных плыняў і сект, у дадзеную групу мэтазгодна ўключыць словы, якія ў цэлым называюць такіх прыхільнікаў:
Артадаксальны - які няўхільна прытрымліваецца асноў якога-небудзь вучэння, светапогляду, паслядоўны;
Адэпт - паслядоўнік, прыхільнік якога-небудзь вучэння.
4. Сярод шэрагу сабранага лексічнага матэрыялу варта вызначыць назвы ерэтыкоў, грэшнікаў, богаадступнікаў, сектантаў, варажбітаў, чарадзеяў:
Бязбожны - 1. Які не прызнае існаванне Бога,
2. Неймаверны, несумленны.
Богаадступнік - той, хто адмовіўся ад рэлігіі, ад веры ў Бога;
Гяур - у мусульман: чалавек іншай веры.
5. Асобна вылучаецца група слоў, якія называюць розныя рэлігійныя збудаванні, тэрытарыяльныя адзінкі:
Абацтва - каталіцкі манастыр са сваімі ўладаннямі;
Епархія - царкоўна-адміністрацыйная тэрытарыяльная адзінка, якой кіруе архірэй;
Мінарэт - вежа мячэці, з якой муэдзіны заклікаюць мусульман на малітву;
Манастыр - 1. Абшчына манахаў, якая маючы свае землі і капітал, утварае царкоўна-гаспадарчую арганізацыю,
2. Царква, жылыя памяшканні і тэрыторыя, якія належаць гэтай абшчыне;
Малельня - памяшканне або пакой, у якім моляцца;
Лаўра - назва буйных мужчынскіх праваслаўных манастыроў, якія падпарадкоўваюцца найвышэйшай царкоўнай уладзе - Сіноду.
6. Дастаткова шырока прадстаўлена група слоў, што абазначаюць прадметы царкоўнага абіходу:
Ладан - пахучая смала некаторых трапічных дрэў, якая выкарыстоўваецца для абкурвання ў час рэлігійных абрадаў;
Лампада - невялікая пасудзіна з кнотам на паплаўку і алеем, якая запальваецца перад абразамі;
Іканастас - сцяна з абразамі святых, якая аддзяляе алтар у праваслаўнай царкве;
Ідал - статуй, якому пакланяліся язычнікі як бажаству;
7. Вялікай у колькасным значэнні з’яўляецца група лексем, што называюць рознага роду малітвы, абрады, царкоўныя святы:
Літанне - 1. Малітва ў католікаў, у якой звяртаюцца да бога або святых з просьбай аб заступніцтве;
2. Доўгае, манатоннае пералічванне чаго-небудзь.
Літургія - хрысціянсае царкоўнае набажэнства, у час якога робяць прычасце; абедня;
Малебен - кароткае набажэнства за чыё-небудзь здароўе, поспехі, а таксама па нябожчыку;
Маленне - дзеянне паводле дзеяслова маліцца;
Меса - тое што і імша;
Еўхарыстыя - тое, што і прычашчэнне;
Екцення - шэраг малітвенных прашэнняў, якія гаворацца дыяканам ці святаром пры богаслужэнні ад імя веруючых;
Благавешчанне - адно з веснавых хрысціянскіх свят.
Такім чынам, можна прыйсці да высновы, што найбольшай тэматычнай групай з’яўляецца група, якая называе рознага роду абрады, малітвы, царкоўныя святы. Назвы прадстаўнікоў царкоўнага (касцёльнага) кіраўніцтва, рознага роду святароў, прыслужнікаў таксама складаюць дастаткова шматлікую тэматычную групу.
Увесь сабраны лексічны матэрыял у залежнасці ад колькасці значэнняў, пададзеных у слоўніках, можна падзяліць на дзве вялікія групы. Калі лесема мае толькі адно лексічнае значэнне, то яна належыць да групы монасемантычных лексем, калі ж яна мае два і больш значэнняў - да групы полісемантыных.
Для канфесійнай лексікі звычайна належаць словы, якія маюць толькі адно лексічнае значэнне. Так, для ілюстрацыі пададзенага вышэй факта варта прывесці наступныя прыклады лексем:
Месія - у іудзейскай і хрысціянскай рэлігіях - пасланец бога, які павінен прыйсці на зямлю і выратаваць род чалавечы ад зла і пакут;
Архангел - у хрысціянскай міфалогіі: анёл вышэйшага рангу;
Дзяк - у праваслаўнай царкве: ніжэйшы служыцель, які не мае ступені свяшчэнства4
Епіскап - вышэйшы сан ў хрысціянскай царкве, таксама асоба, якая мае гэты сан;
Ігумен - настаяцель праваслаўнага манастыра;
Іерэй - тое, што і свяшчэннік;
Духоўнік - свяшчэннік, які прымае споведзь ад каго-небудзь;
Духавенства - служыцелі рэлігійнага культу;
Іераманах - манах у сане свяшчэнніка;
Адэпт - паслядоўнік, прыхільнік якога-небудзь вучэння;
Артадаксальны - які няўхільна прытрымліваецца асноў якога-небудзь вучэння, светапогляду, паслядоўны;
Евангелле - раннехрысціянскі твор, які расказвае пра жыццё Ісуса Хрыста;
Вянчацца - уступаць у шлюб паводле царкоўнага абраду.
Значна радзей пласт канфесійнай лексікі прадстаўляюць лексемы, якія маюць не адно, а некалькі лексічных значэнняў. Так, сярод мнагазначных слоў часцей за ўсё сустракаюцца лексемы з двума - трыма значэннямі:
Апостал - 1. У хрысціянстве: вучань Хрыста, прапаведнік яго вучэння;
2. Паслядоўнік і прапаведнік якой-небудзь ідэі;
3. Царкоўная кніга, якая змяшчае “Дзеянні” і “Пасланні апосталаў”;
Жрэц - 1. У старажытных рэлігіях: свяшчэннаслужыцель, які вёў богаслужэнне і выконваў абрад ахвярапрынашэння;
2. Той, хто прысвяціў сябе служэнню чаму-небудзь;
Манаства - 1. Манаскае жыццё,
2. Манахі;
Грэх - 1. У веруючых: парушэнне правіл рэлігійнай маралі,
2. Заганны ўчынак,
3. Грэшна, нядобра;
Дэман - 1. У рэлігійнай міфалогіі: злы дух, д’ябал;
2. Увасабленне якой-небудзь страсці, захаплення, хаганы.
Але бываюць выпадкі, калі такіх значэнняў больш. Так, адзначана слова, якое мае 6 лексічных значэнняў:
Душа - 1. Унутраны, псіхічны стан чалавека, яго свядомасць,
2. Тая ці іншая ўласцівасць характару,
3. Натхніцель,
4. Пра чалавека,
5. Сяброўскі фамільярны зварот да каго-небудзь,
6. Самае галоўнае, сутнасць.
Асаблівасцю лексем з некалькімі лексічнымі значэннямі з’яўляецца тое, што іх прыналежнасць да разраду канфесійнай лексікі можа выяўляцца толькі ў адносінах да аднаго значэння. Так, напрыклад, слова духоўны (1. Які адносіцца да разумовай дзейнасці, дагаліны духу,
2. Царкоўны, які адносіцца да духавенства) толькі па другім значэнні можна аднесці да ліку канфесійнай лексікі. Слова езуіт (1. Манах - член каталіцкага ордэна,
2. Хітры, крывадушны, каварны чалавек) належыць да ліку зазначанага пласта лексікі паводле свайго першага значэння. З трох лексічных значэнняў, якімі валодае слова дар (1. Тое, што даецца бесклапотна, падарунак,