Диссертацияның құрылымы: диссертация кіріспеден, үш бөлімнен, қорытындыдан, пайдаланылған әдебиеттер тізімінен және қосымшадан (кестелер, бағдарлама жоспары, жаңа педагогикалық технологиялар негізінде құрылған тестік тапсырмалар, сабақтардың үлгі жоспарлары) тұрады.
Кіріспе бөлімінде зерттеудің көкейкестілігі мен маңыздылығы негізделді, жұмыстың мақсаты, объектісі, пәні анықталды, зерттеудің міндеттері мен болжамы құрылып, әдіснамалық негізі, жетекші идеясы, ғылыми жаңалығы мен практикалық маңыздылығы, зерттеу әдістері мен кезеңдері көрсетілді, қорғауға ұсынылатын қағидалар, зерттеу нәтижелерінің дәлелділігі баяндалды.
«Үздіксіз білім беру процесіндегі экологиялық тәрбие сабақтастығының теориялық-әдіснамалық негіздері» атты бірінші бөлімде философиялық, психологиялық, педагогикалық ғылыми еңбектерге талдау жасалып, экологиялық тәрбиенің қазіргі теориядағы және практикадағы жай-күйі зерделенді, үздіксіз білім беру процесінің тұжырымдамасының қалыптасу кезеңдері жіктеліп, үздіксіз білім беру процесіндегі экологиялық тәрбие сабақтастығының проблемалары, «сабақтастық», «экологиялық тәрбие сабақтастығы» ұғымының және маңызы айқындалды.
«Үздіксіз білім беру процесіндегі экологиялық тәрбие сабақтастығының мазмұндық сипаты» атты екінші бөлімде үздіксіз білім беру жүйесінде халық педагогикасының кіші жас балаларына экологиялық тәрбие берудегі мүмкіндіктері айқындалып, экологиялық тәрбие сабақтастығын жүзеге асыру тұжырымдамасы жасалды. Экологиялық тәрбие сабақтастығының педагогикалық шарттары кіші жас балаларының экологиялық тәрбиелілігін қамтамасыз ететін бағыттар көрсетіліп, экологиялық экологиялық тәрбиелі кіші жас тұлғасының моделі құрылды.
«Үздіксіз білім беру процесіндегі экологиялық тәрбие сабақтастығын жүзеге асыру жолдары» атты үшінші бөлімде үздіксіз білім беру процесіндегі (отбасында, балабақша мен бастауыш сыныптағы) экологиялық тәрбие сабақтастығының әдістемелік жүйесі, «Экологиялық тәрбие» бағдарламасы және соған сәйкес әдістемесі ұсынылып, тиімді әдіс-тәсілдері мен экологиялық тәрбиені сабақтан тыс уақытта жүргізу жолдары ұсынылды. Білім сапасын арттыруда қолданылып жүрген жаңа педагогикалық технологиялардың бастауыш сынып оқушыларының экологиялық тәрбиелілігін қалыптастырудағы мүмкіндіктері мен жолдары қарастырылды. Экологиялық тәрбие сабақтастығының балабақша мен бастауыш сыныптарда жүргізілу қарқынының өсу динамикасы, эксперимент нәтижелерін тексеруде пайдаланылған математикалық есептеулер қорытындылары кесте, диаграмма түрінде көрсетілді.
Қорытындыда зерттеу жұмысының нәтижелері мен тұжырымы баяндалды, ғылыми-практикалық ұсыныстар берілді. Зерттеу проблемасына байланысты болашақтағы атқарылатын жұмыстың бағыттары белгіленді.
Қосымшада зерттеу жұмысында пайдаланылған түсінік-сөздер, балабақша мен бастауыш сыныптардағы экологиялық тәрбие жұмысы жоспарының үлгілері, экологиялық бағытта орындалған Қазақстандық зерттеу жұмыстарының мазмұндық сипаттамасы, ата-аналарға арналған семинар жұмыстарының бағдарламасы, тәрбиешілер мен бастауыш сынып мұғалімдерінің экологиялық білімін жетілдіруге арналған арнайы курс жұмысының жоспары, тестік тапсырмалар, анкета сұрақтары берілді.
НЕГІЗГІ БӨЛІМ
«Қазақстан Республикасының 2004-2015 жылдарға арналған экологиялық қауіпсіздігін сақтау тұжырымдамасында» экологиялық ахуалды жақсартудың жаңа технологиялық мүмкіндіктері айқындалып, еліміздің экологиялық қауіпсіздігін қамтамасыз ету жағдайындағы қоғамды экологияландыру мәселесі қамтылады.
Қоғамды экологияландыру – бұл адамның табиғатпен үйлесімділігіне қол жеткізуге бағытталған қоғам көзқарасының жаңа жүйесін қалыптастыру процесі. Тарихи тұрғыдан бағдарласақ, адамның өмір тіршілігінің, қызмет-әрекетінің негізі – табиғат заттары мен табиғи процестер. Олар адамзаттан әлдеқайда бұрын пайда болған, адам санасынан тыс және тәуелсіз өмір сүреді. Қоршаған ортаны танып білу, игеру барысында адам табиғат дүниесіне қуатты және ауқымды ықпал ете алатын құдіретті өзгертуші күшке айналады. Мұны ғылымда «екінші табиғат» деп атайды.
Демек, табиғат заттарының, процестерінің, құбылыстары мен жәй-күйлерінің болмысы өткінші, өтпелі. Олардың болмысы (болмыссыздығы) ауыспалы, қалыптасу, даму, өзгеру процесі кезектесіп отырады. Олардың болмысы – сақталатын да, жоғалатын да болмыс. Гегель қалыптасу процесін саралай отырып, оны жоғалатын болмыс немесе болмыстың жоғалуы деп дәл көрсеткен болатын. Сонымен, табиғат болмысының тағы бір ерекшелігі, тұтастық ретіндегі табиғат дүниесінің тұрақты әрі түпкілікті болмысындағы жекелеген мәндердің өтпелі және тұрақты болмысының диалектикасын танытады.
«Екінші табиғат» қатаң түрде шынайы, бірінші төл табиғатқа тәуелді және соның туындысы десе болады. Әйтседе, «екінші табиғаттың» өзіндік мәнді ерекшеліктері де жоқ емес. Екінші жасанды табиғат дүниесінің шынайы төл табиғаттан айырмашылығы: біріншіден, оны жасап дүниеге келтіру барысында адам табиғат байлығын, табиғи материалдарды пайдаланып, өңдеді, екіншіден, «екінші табиғат» дүниесін жасауда адамның еңбегі, іс-тәжірибесі және білімі пайдаланылды, үшіншіден, «екінші табиғат» бұйымы ермек үшін жасалмайды. Оны дүниеге келтіру адамдардың әлеуметтік өмірдегі белгілі мұқтаждарынан, мақсат-мүдделерінен туындады. Осылайша, екінші табиғат бірінші табиғаттың заңдылықтарына бағынатын төл туындысы, оның материалдарынан адамның білімі, еңбегі, тәжірибесі және дағдысы негізінде қоғамдық сұраныстарды қанағаттандыру мақсатында жасалды. Яғни, «екінші табиғат» болмысы – табиғи - рухани-әлеуметтік тұтастық құрайтын нақтылы ақиқат. Сондықтан да, бір жағынан, қоғам мен «екінші табиғаттың» үнемі үйлесім тауып отыру қажеттігі еш уақытта маңызын жоймайды, екінші жағынан, «бірінші табиғат» пен «екінші табиғаттың» ортақ заңдылығын, бір тұтастығын, бірегей болмысына қатысты олардың өзара байланысын сақтап, реттеп отыруы да заманымыздың жалпы адамзаттық мәселесі болып табылады.
Дамудың диалектикалық концепциясының басты ерекшелігі мынада: даму дүниеде бар нәрселердің саны жағынан жәй ғана өсуі (көбеюі немесе азаюы) тұрғысында ғана түсіндірілмейді, ол ескінің құру, жойылу және жаңаның пайда болу процесі ретінде ұғындырылады. Бұл процесс сан өзгерістерінен сапа өзгерістеріне және керісінше өту заңына негізделеді. Сан өзгерістерінің сапа өзгерістеріне өтуінде керісінше процесс те болады: жаңа сапа жаңа сан өзгерістерін тудырады. Бұл табиғи нәрсе, өйткені жаңа сапа басқа сандық параметрлермен заңды байланыста болады.
Сан өзгерістері үздіксіз және біртіндеп жүріп жатады. Сапа өзгерістері үздіксіздіктің, бірте-бірте жүретін дамудың үзілісі түрінде болады. Тірі заттың пайда болуы өлі материядағы жәй ғана бір жаңа сан өзгерісі емес, керісінше, оның түбірлі сапалық өзгерісі, жаңа қасиеттері, заңдылықтары бар материяның мүлдем жаңа түрінің тууы деп білеміз. Міне, бұл – дамудағы үздіксіздік.
Дамудың эволюциялық (біртіндеп болатын) және революциялық (үздіксіз түріндегі) формаларының бірлігі қоғамдық дамудың заңын құрайды. Үздіксіздіктің, сапалық өтулердің осындай типтік және неғұрлым жалпы формаларына тоқталатын болсақ ол: біріншіден, бір сапаның басқа сапаға айтарлықтай тез және бірден айналу формасы; бұл өзіне тән құрылымы бар объект біртұтас система ретінде бірден, түбірлі сапалық өзгеріске ұшыраған кезде болады; екіншіден біртіндеп болатын сапалық өту формасы; бұл нәрсе бірден және тұтастай өзгерместен, сапалық өзгерістердің біртіндеп жинақталу жолымен оның жеке жақтары, элементтері өзгергенде, осындай өзгерістердің қорытындысында ғана ол бір күйден басқа күйге өткенде болады. Демек, сапалық жағынан ауысу қаншалықты біртіндеп жүргенмен де, ол үздіксіз болып табылады.
Үздіксіздік нәтижесінде пайда болған жаңа сапа жаңа мөлшерлік өзгерістер туғызады. Сөйтіп, бұл заң даму процесінің механизмін көрсете отырып, «қалай? қайтіп дамиды?» деген сұрақтарға жауап береді. Диалектиканың даму заңдылығынан бастау алған үздіксіздік педагогика ғылымында тігінен, көлденеңінен динамикалық икемділік пен универсалды болу қажеттігін білдіреді. Оқытуды тәжірибеге бағыттау жағы күшейтілсе және тұлғаның білім троекториясын еркін сақтап қалу, білім беру субъектісі ретінде үздіксіз білім беру жүйесі өзіндік негіз болып табылады.