Разам з тым гэта быў супярэчлівы перыяд. Спробы сацыяльнай пераарыентацыі эканомікі і рэфарматарства 50-х гг. саступілі месца кансерватыўным эканамічным поглядам, якія прывялі гаспадарку краіны да стагнацыі, застою і цяжкага эканамічнага крызісу.
4 Супярэчнасці развіцця прамысловасці, транспарту, сувязі ў 70-я – першай палове 80-х гг. Нарастанне крызісных з’яў
Пачатак 70-х гг. – згортванне гаспадарчай рэформы. Аднак планы дзевятай (1971-1975), дзесятай (1976-1980) і адзінаццатай (1981-1985) пяцігодак выконваліся.
Задачы: забяспечыць уздым матэрыяльнага і культурнага ўзроўню жыцця; забяспечыць высокія тэмпы развіцця сацыялістычнай вытворчасці; павышаць эфектыўнасць вытворчасці, навукова-тэхнічнага прагрэсу; паскорыць рост прадукцыйнасці працы; палепшыць якасць тавараў; перавесці эканоміку на інтэнсіўны шлях развіцця; рацыянальна выкарыстоўваць вытворчы патэнцыял; эканоміць усе віды рэсурсаў. Метады: адштурхоўваліся эканамічныя метады кіраўніцтва, рыначныя механізмы; умацаванне адміністрацыйна-камандных метадаў, выбраны экстэнсіўны шлях развіцця гаспадаркі (БАМ, асваенне Заходняй Сібіры). Вынік: тармажэнне ў выкананні дзевятага, дзесятага і адзінаццатага пяцігадовых планаў, а потым застой ў развіцці эканомікі. Гэта дало падставы характарызаваць 70-я – першую палову 80-х гг. як перыяд "застою".
Асноўныя прыкметы:
Сярэдні прырост прадукцыі прамысловасці СССР у дзевятай пяцігодцы складаў 5,1%, у дзесятай 3,8%, у адзінадцатай 3,1%. У 1982 г. прырост рэальных даходаў на душу насельніцтва ў краіне знізіўся да неадчувальнай велічыні 0,1%.
Капіталаўкладанні ў народную гаспадарку Беларусі за 1970-1985 гг. склалі 68 млрд. руб. Уведзены 170 прадпрыемстваў (шынны камбінат у Бабруйску, нафтаперапрацоўчы завод у Мазыры, металургічны у Жлобіне, сінтэтычных валокнаў у Гродна, інструментальны ў Оршы, чацвёрты калійны камбінат у Салігорску, дзесяткі прадпрыемстваў лёгкай і харчовай прамысловасці).
Расла вытворчасць прадукцыі галін прамысловасці, якія вызначаюць навукова-тэхнічную рэвалюцыю (прыборабудаванне, электронная і радыётэхнічная прамысловасць, вытворчасць сродкаў сувязі). Удзельная вага прыборабудавання ў агульным аб'ёме прадукцыі машынабудавання і металаапрацоўкі за 1970-1980 гг. узрасла з 5,5 да 16%, электроннай і радыётэхнічнай з 11,3% да 25%.
Ажыццяўляліся агульнасаюзныя комплексныя праграмы на тэхнічным перааснашчэнні прамысловасці. У 1971 г. на комплексную механізацыю і аўтаматызацыю было пераведзена 151 прадпрыемства і 1.426 вытворчасцяў, цэхаў і ўчасткаў, у 1985 г. адпаведна 227 і 4.100 (у рэспубліцы налічвалася 8.131 механізаваная і 1.749 аўтаматызаваных ліній).
Але – механізаванай працай занята 15% рабочых. Удзельная вага ручной працы ў прамысловасці складала 35-40%, у будаўніцтве – 50-55%, у сельскай гаспадарцы – 60-70%.
У 1971-1985 гг. было выкарыстана каля 2 млн. вынаходніцтваў і рацыяналізатарскіх прапаноў, якія далі эканомію ў 254,1 млн. руб.
Прадукцыя прамысловасці Беларусі ў 1985 г. павялічылася больш чым у 3 разы (ад 1970 г.), – вытворчасць сродкаў вытворчасці ў 3,3, прадметаў спажывання ў 2,6 раза. Валавы грамадскі прадукт і нацыянальны даход узрос у 2,5 раза (адны з самых высокіх паказчыкаў у СССР).
Большая частка перавозак ажыццёўлена чыгуначным транспартам (52% грузаабароту і 40% пасажыраў). Больш стала перавозіцца грузаў у кантэйнерах і пакетах. Гарадскі транспарт: здадзены першая лінія трамвая ў Наваполацку, тралейбусныя лініі ў Брэсце, Віцебску і Бабруйску. У 1984 г. была здадзена ў эксплуатацыю першая чарга Мінскага метрапалітэна. Аўтамабільны транспарт. За 1970-1985 гг. грузаабарот павялічыўся ў 2 разы, пасажыраў перавезена 6 млрд. чалавек. Грузаабарот і перавозкі пасажыраў рачным і паветраным транспартам рэспублікі ўзраслі адпаведна ў 2,5 і 3 разы. Хутка развіваўся трубаправодны транспарт. Увайшлі ў строй газаправод Таржок-Івацэвічы, шэраг нафтаправодаў. Агульная працягласць трубаправоднага транспарта Беларусі з 2 тыс. км у 1970 г. узрасла да 3 тыс. км у 1985 г.
У 1970 г. працавала 3.735 прадпрыемстаў пошты, тэлеграфа і тэлефона, у 1985 г. – 4.468 (сума паслуг адпаведна 121,8 млн. руб. і 297,8 млн. руб.). Праводзілася тэлефанізацыя вёскі: у 1970 г. 52,7 тыс. тэлефонаў, у 1985 г. 238,2 тыс. У 1974 г. на ўсёй тэрыторыі Беларусі ажыццяўляўся прыём тэлевізійных перадач з Масквы і Мінска.
Фінансавая сістэма заставалася стабільнай. У дзяржаўным бюджэце БССР даходы склалі 3,5 млрд. руб. у 1970 г. і 8,1 млрд. руб. у 1985 г.; выдаткі 3,3 млрд. руб. у 1970 г. і 7,67 млрд. руб. у 1985 г. (даходная частка бюджэту перавышала расходную).
У 70-я гг. у 10 разоў выраслі сусветныя цэны на нафту. Атрымана 180 млрд. "нафтадолараў". Яны накіраваны не на пераўзбраенне прамысловасці, а на вырашэнне палітычных мэтаў за межамі СССР.
Разам з відавочнымі поспехамі трэба адзначыць, што эканоміка страціла былы дынамізм. Асабліва бычна гэта было ў параўнанні з краінамі Захаду, яны далёка выйшлі наперад.
Асноўныя прычыны зніжэння тэмпаў росту эканомікі
Архаічнасць гаспадарчага механізму, што склаўся яшчэ ў гады першых пяцігодак (манаполія дзяржаўнай уласнасці, дырэктыўныя метады кіравання, жорсткая рэгламентацыя дзейнасці прадпрыемстваў).
Адчужэнне працаўніка ад сродкаў вытворчасці, працы і размеркавання вынікаў гэтай працы (адносіны да дзяржаўнай уласнасці як да чужой).
Палітычная сітуацыя ў краіне (канцэнтраванне ўлады ў руках вузкай і некампетэнтнай групы з вышэйшых партыйных і дзяржаўных чыноўнікаў, паглыбленне сацыяльнай несправядлівасці, палітычныя праследаванні).
Нежаданне палітычнага кіраўніцтва краіны праводзіць радыкальнае рэфармаванне формаў і метадаў гаспадарання.
Існуючы гаспадарчы механізм стаў тормазам на шляху эканамічнага развіцця краіны, што абумовіла паступовае ўпаўзанне савецкай эканомікі ў глыбокі крызіс.
Спробу выпраўлення эканамічнага становішча зрабіў Ю.У.Андропаў (12 лістапада 1982 г. узначаліў палітычнае кіраўніцтва СССР пасля смерці Л.І.Брэжнева).
Мерапрыемствы:
- рэалістычная ацэнка стану эканомікі;
- жорсткія адміністрацыйныя меры па навядзенні парадку і выкараненні карупцыі;
- перагляд некаторых ідэалагічных догмаў;
- меры па паскарэнні і інтэнсіфікацыі вытворчасці;
- вырашэнне пытанняў аб пашырэнні самастойнасці прамысловых прадпрыемстваў, калгасаў і саўгасаў.
Вынікі: у 1983 г. тэмпы развіцця эканамікі складалі 4,2 % (1981-1982 гг. 1,1%). Набліжэнне крызісу было некалькі замаруджана. Пасля смерці Ю.У.Андропава (1984 г.) кіраўніцтва вярнулася да ранейшых парадкаў. Эканамічныя паказчыкі зноў знізіліся.
5 Сельская гаспадарка Беларусі ў 70-я – першай палове 80-х гг. Абвастрэнне харчовай праблемы
Агульны стан: у азначаны перыяд гэта самая слабая галіна эканомікі. 1972, 1974, 1975, 1979, 1980, 1981, 1984 – былі неўраджайнымі.
Умацаванне матэрыяльна-тэхнічнай базы. Трактараў – 81,6 тыс. у 1970 г. і 131,2 тыс. у 1985 г.; грузавых аўтамабіляў 51,4 тыс. у 1970 г. і 87,8 тыс. у 1985 г. У сярэдзіне 70-х гг. на кожны калгас і саўгас Беларусі прыпадала 26 трактараў і 15 камбайнаў.
Энергаўзброенасць сельскай гаспадаркі. Электрыфікаваны ўсе калгасы, саўгасы і населеныя пункты рэспублікі з колькасцю двароў больш за 10, спажывалася ў год 46 млрд. кВт-гадз. электраэнергіі (у 36 разоў больш за 1960 г.).
На 1970 г. пастаўлена 3,6 млн. т мінеральных удабрэнняў, на 1985 г. 7,3 млн. т (на 1 га – 1,2 т у 1970 г. і 1,5 т у 1985 г.). Дадаткова ўведзена 2,3 тыс. га асушаных і арашаемых зямель, на 3 тыс. га праведзены культуратэхнічныя работы.
Капіталаўкладанні. У 1971-1975 гг. 6,5 млрд руб., на 1981-1985 гг. 9,7 млрд руб. С\г была ў адносінах да капіталаўкладанняў адной з прыярытэтных галін народнай гаспадаркі.
Большасць калгасаў і саўгасаў былі стратнымі. Тэмпы развіцця замаруджваліся (прырост валавай прадукцыі с/г Беларусі 14% у дзевятай, 10,7% у дзесятай, 10,8% у адзінаццатай пяцігодках).
Павышаны закупачныя цэны (у 1970 г. на 25 %, у 1979 г. на 12%, у 1983 на 16%). Адначасова цэны на с/г тэхніку выраслі ў 2-5 разоў.
Ліквідаваны абмежаванні на ўтрыманне хатняй жывёлы, калгаснікам выдаваліся крэдыты для ўладкавання асабістых гаспадарак. Адначасова – масавыя ўцёкі з вёскі моладзі. Колькасць сельскага насельніцтва Беларусі зменшылася з 5 млн. у 1970 г. да 3,7 млн. чалавек у 1986 г.
С/г Беларусі працягвала спецыялізавацца на развіцці мяса-малочнай жывёлагадоўлі, вытворчасці бульбы, льну-даўгунцу, цукровых буракоў. Уводзяцца буйныя механізаваныя фермы і комплексы, дзе ўтрымлівалася па некалькі тысяч галоў буйной рагатай жывёлы і свіней, ствараліся міжгаспадарчыя сельскагаспадарчыя аб'яднанні па адкорме жывёлы і птушак, вытворчасці мяса, малака, яек і воўны (канцэнтрацыя с/г Беларусі).
Рост вытворчасці прадукцыі жывёлагадоўлі апераджаў агульны рост у с/г. У 1970 г. валавая прадукцыя жывёлагадоўлі склала 3.017 тыс. руб., у 1985 г. 4.422 тыс. руб. (у птушкагадоўлі на 1970 г. было атрымана 0,6 млн. яек, на 1985 г. 1,9 млн. штук). Вынік – павялічэнне дыспрапорцыі паміж галінамі с/г.
Памяншалася колькасць калгасаў у Беларусі з 2206 у 1970 г. да 1715 у 1985 г. – павялічылася колькасць саўгасаў, міжгаспадарчых прадпрыемстваў і арганізацый па вытворчасці сельскагаспадарчай прадукцыі (пераход гаспадарак з калгасна-кааператыўнай формы маёмасці на дзяржаўную).
Пачатак 80-х гг. – крызіснае становішча. Ураджайнасць не расла (за 15 гадоў рост на 600 кг да 16 ц/га). Вялікія страты прадукцыі: збожжа 20%, бульбы 49%, гародніны 33%.
За 1970-1987 гг. імпарт мяса і мясапрадуктаў узрос у 5,2 раза, рыбы і рыбапрадуктаў у 12,4 раза, алею - ў 12,8, збожжа - ў 13,8, масла сметанкавага - ў 18,3 раза. Агульны кошт імпарту харчавання ў СССР павялічыўся ў 6 разоў і дасягнуў 10 млрд. руб. (параўнайце з дзяржбюджэтам БССР на тыя часы).
Шляхі вырашэння праблемы:
- Умацаванне сувязей с/г з галінамі па вытворчасці прадуктаў харчавання, стварэнне вытворчых аб'яднанняў з удзелам калгасаў, саўгасаў, харчовай прамысловасці, навукова-даследчых лабараторый (з 1977 г.).