У 1936 г. у Беларусі на прадпрыемствах праводзіліся стаханаўскія змены, суткі, трохдзёнкі, пяцідзёнкі і дэкады. Газеты рэспублікі, пачынаючы з першых нумароў 1936 г. шырока прапагандавалі гэтую новую форму сацыялістычнага спаборніцтва, паказвалі вынікі работы змен, сутак, пяцідзёнак.
Наогул, друк Беларусі зрабіў шмат у мабілізацыі працоўных на авалоданне тэхнікай, новымі вытворчымі працэсамі, у разгортванні сац.спаборніцтва і яго новага этапа – стаханаўскага руху.
Шмат рабілася друкам Беларусі і для ўзняцця сельскай гаспадаркі. У перыяд калектывізацыі былі пасланы ў вёску 25 тыс. рабочых, якія адыгралі вялікую ролю ў калектывізацыі. Газеты Беларусі шырока адлюстроўвалі спаборніцтва раёнаў, абласцей, рэспублік. Гэта ж самае рабілі яны і ў час падрыхтоўкі і правядзення ІІ Усесаюзнага з’езда калгаснікаў.
У тыя часы актыўны ўдзел у друку прымалі беларускія пісьменнікі: Я.Купала, Я.Колас, З.Бядуля, П.Галавач, П.Броўка, М.Лынькоў, П.Глебка, К.Крапіва і інш. Яны выязджалі ў раёны, прымалі актыўны ўдзел у выязных брыгадах рэдакцый “Звязды”, “Рабочего”, “Чырвонай змены”. У раённых газетах былі створаны літаб’яднанні, якія гуртавалі вакол сябе таленавітую моладзь. Асабліва актыўны ўдзел у друку прымаў К.Крапіва. яго фельетоны змяшчаліся вельмі часта на старонках “Звязды”, “Чырвонай змены”. Пісьменнікі Беларусі ўдзельнічалі ў сусветных кангрэсах і ў сваіх артыкулах, дарожных нататках знаёмілі чытачоў з тым, як жывуць людзі ў іншых краінах. Мастацкае слова пісьменнікаў уздзейнічала не толькі на розум, але і на пачуцці.
Увогуле, друк Беларусі адыграў значную ролю ў мабілізацыі мас на заканчэнне рэканструкцыі народнай гаспадаркі ў 1933-37 гг. Але было і шмат адмоўнага ў яго дзейнасці. Па-першае, многа было палітычнай траскатні. Газеты і часопісы пісалі аб дасягненнях, якіх у некаторых выпадках не было. З дня ў дзень праслаўлялі Вялікага Сталіна, прыпісвалі яму ў заслугу ўсе дасягненні народнай гаспадаркі. У гэты час у краіне адбываліся судовыя працэсы на “ворагамі народа”. На старонках газет друкавалася шмат пісем ад рабочых, калгаснікаў, інтэлігенцыі, пісьменнікаў, артыстаў пра неабходнасць суровага пакарання “здраднікаў Радзімы”.
Шмат матэрыялаў было прысвечана дасягненням у галіне калгаснага будаўніцтва, арганізацыйна-гаспадарчага ўмацавання калгасаў, высокім ураджаям, павелічэнню буйной рагатай жывёлы. І гэта ў час, калі на Украіне вялікая колькасць людзей памірала ад голаду.
З аднаго боку, умацоўвалася сувязь газет з масамі, значна вырас рабселькораўскі рух, узмацнілася яго сувязь з рабселькорамі іншых краін. З другога, нямала было сярод селькораў даносчыкаў, людзей, якія выкарыстоўвалі прэсу ў асабістых справах. Многа чэсных людзей з-за такіх “актывістаў” было знішчана.
СПІС ВЫКАРЫСТАНЫХ КРЫНІЦ
1. Конев А.Г. История журналистики Беларуси / Конев А.Г. – Мн: Выш. Школа, 2005г.
2. Беларуская журналістыка (1917–1941 гг.): Вучэбна-метад. дапаможнік – Мінск, 1993 – Ч. 2.
3. Виноградов А.Н. Истоки белоруской печати и журналистики / Виноградов А.Н. – Мн, 2005г.
4. Булацкі Р.В., Сачанка І.І. Хрэстаматыя па гісторыі беларускай савецкай публіцыстыкі. – Мінск, 1974.
5. Булацкі Р.В., Сачанка І.І., Говін С.В. Гісторыя беларускай журналістыкі. – Мінск, 1979.