Як вядома, падначаленне Паўночнага Прычарнамор'я і раёна ўсходніх гандлёвых шляхоў было ў цэнтры ўвагі яшчэ Алега і асабліва Ігара. Аднак палітыка Святаслава на заваяваных тэрыторыях адрознівалася ад палітыкі яго папярэднікаў. У часы Святаслава русы імкнуліся не проста разбіць суперніка, а замацавацца на заваяваных землях, усталяваць на заваяваных тэрыторыях трывалы парадак, увесці сваю сістэму кіравання. Так, у Хазарыі быў разбураны толькі горад Саркел, іншыя гарады папакутавалі мала. Большасць жыхароў вярнулася ў родныя краі, і з імі быў складзены дамова, вызначаны характар рускай улады. Аналагічную палітыку, мабыць, Святаслаў праводзіў і ў стаўленні ясаў і касогаў.
3. Унутранная палітыка Святаслава
Святаслаў мала клапаціўся аб унутрыдзяржаўныя справы. Спачатку ён даручаў іх маці - княгіні Вользе, а пасля яе смерці, года 969, упаўнаважыў ажыццяўляць вярхоўную ўладу сваіх сыноў, аддаўшы Кіеў Ярополку, Деревлянську зямлю - Алегу , а Ноўгарад - Уладзіміру .
Такім чынам, быў зацверджаны парадак княжага праўлення, які даваў права панаваць на ўсёй тэрыторыі Рускай дзяржавы прадстаўнікам адной дынастыі – Рурыкавічы..
З нязначнымі зменамі гэты парадак праіснаваў некалькі стагоддзяў. Ён не быў якім арыгінальным вынаходствам Святаслава - так паступалі ўсюды ў сярэднявечнай Еўропе.
Сыны Святаслава не пазьбеглі міжкнязеўускіх распрый. Як сведчыць летапіс, барацьба за ўладу паміж Яраполкамі Алегам доўжылася пяць гадоў, часам даходзячы да сапраўднай вайны, у ёй, у рэшце рэшт, абодва злажылі галовы.
У віры тых падзей прымаў удзел і самы Святаслаў сын - Уладзімір Менавіта ён пасля смерці Яраполка зацьвердзіўся ў Кіеве
Сын Ігара Святаслаў правіў да 972 г. Выдатны палкаводзец і буйны палітычны дзеяч свайго часу, Святаслаў усё жыццё правёў на баявым кані і амаль не ведаў паражэнняў. Пад яго кіраўніцтвам дружыны русаў ваявалі на вялікіх прасторах ад Акі да Каўказа і ад Волгі да Адрыянопаля. Ён, як правіла, не нападаў на ворага знянацку, а папярэджваў яго: “Хочю на вы ити”. Такімі, па словах летапісу, былі і яго воіны.
Ваенныя дзеянні Святаслава пачаліся, паводле рускага летапісу, з яго паходаў на Аку і Волгу ў 964 году. Існуюць розныя падыходы да апісання ваенных дзеянняў князя, але, у любым выпадку, ён разграміў Хазарыю, узяўшы шматлікія гарады каганата: Белую Вежу, Iціль і г.д. Ён разбіў таксама даўніх саюзнікаў Хазарыі - волжскіх балгараў і буртусаў, а на Паўночным Каўказе скарыў ясаў і касогаў.
У выніку паходаў Святаслава на Усход Кіеў падпарадкаваў сабе вяцічаў, Волжскую Балгарыю, разграміў хазарскі каганат, пашырыў і ўмацаваў свае ўладанні на Паўночным Каўказе і ў Крыму. Ажыццяўляў паходы супраць Дунайскай Балгарыі і Візантыі, меў намер стварыць руса-балгарскую дзяржаву перанесці сваю сталіцу на бераг Дуная. Вяртаючыся з паходу, Святаслаў быў забіты на дняпроўскіх парогах печанегамі.
1. В. Вяргей, І. Ганецкая, М. Гурын. Гісторыя Беларусі (у шасці тамах) Першы том. Мінск, ВП "Экаперспектыва", 2000.
2. Археалогія і нумізматыка Беларусі. Энцыклапедыя. Мінск: "Беларуская энцыклапедыя" імя Патруся Броўкі, 1993.
3. Ягор Новікаў.Ваенная гісторыя беларускіх земляў да канца XII стагоддзя (том 1). Мінск: выд. "І. П. Логвінаў", 2007.
4. Вялікі гістарычны атлас Беларусі (у 3-х тамах). Том 1. Мінск, "Белкараграфія", 2009.